به نقل از «ایسنا»

سیمور هرش: سیاست خارجه بایدن وحشتناک است، آمریکا عقب مانده است

تاریخ انتشار: ۱۴ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۰۰۲۸۳

سیمور هرش، خبرنگار باسابقه آمریکایی، در گفت‌وگو با یک روزنامه سوئیسی از آخرین دعاوی خود در رابطه با روسیه و جنگ آن در اوکراین دفاع کرده و نظراتی در انتقاد از سیاست‌های دولت آمریکا ارائه کرده است.

به گزارش ایسنا، هرش به خبرنگار «نیو زوریخر زایتونگ» در واشنگتن گفت: «سیاست خارجه بایدن وحشتناک است. آمریکا عقب مانده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سعودی‌ها اکنون نفتشان را به یوآن می‌فروشند. رفتار همه در مورد ایران و سوریه دوستانه‌تر می‌شود. همان‌هایی که در زمان بوش و چنی محور شرارت بودند [محور شرارتی که بوش اعلام کرد شامل ایران، عراق و کره شمالی بود و نه سوریه]. جهان به پیش می‌رود و به نظرم ما آمریکایی‌ها دیگر بخشی از این حرکت نیستیم».

هرش که چند ماه پیش ۸۶ ساله شد، روزنامه‌نگاری تحقیقی است که در افشای مسائل مهمی همچون کشتار شهروندان غیرنظامی در ویتنام به دست آمریکا، فاجعه واترگیت، جاسوسی داخلی از طرف سازمان سیا و شکنجه زندانیان در زندان ابوغریب آمریکا نقشی محوری داشته است. اما در سال‌های اخیر برخی دعاوی او جنجالی بوده‌اند. او مثلا گفته بود که حمله‌های شیمیایی در سوریه نه کار دولت بشار اسد که کار نیروهای اپوزیسیون سوریه بوده است و روایتی متفاوت از نسخه رسمی از ماجرای کشتن اسامه بن لادن به دست آمریکا ارائه کرد. هرش اخیرا مدعی شد که تخریب خط لوله «نورد استریم» کار آمریکا و نروژ بوده است.

هرش در گفت‌وگو با این روزنامه سوئیسی از گزارش خود درباره نورداستریم دفاع کرد. او در ضمن به گزارشی که اخیرا در روزنامه‌های اسکاندیناوی چاپ شد و در آن ادعا شد که حمله کار روسیه بوده است نیز پاسخ داد. هرش گفت: «چطور می‌شود باور کرد که کشتی‌های روسیه در دریای بالتیک و در منطقه‌ای دریایی که بیش از هر جای دیگری در جهان در آن گشت‌زده می‌شود چنین کاری کنند؟» او در ضمن تئوری‌های دیگر را (مثل احتمال حمله به این خط لوله از طرف یک قایق شش نفره با خدمه‌ای که طرفدار اوکراین بودند) به سخره گرفته است.

هرش گفت: «برای هیچ‌کس مهم نیست که آمریکا این‌کار را کرده است. در مطبوعات آمریکا هیچ‌کس از جیک سالیوان [مشاور امنیت ملی] یا وزیر خارجه، آنتونی بلینکن، در این مورد سوالی نمی‌کند».

این روزنامه‌نگار که اخیرا به‌دلیل استفاده بسیار از منابع بدون نام مورد انتقاد قرار گرفته است، می‌گوید او از زمان آغاز روزنامه‌نگاری تحقیقی در دهه ۱۹۶۰ همیشه همین کار را کرده است. او گفت: «۹۰ درصد مقاله‌های من در روزنامه نیویورک اسم هیچ منبعی را نیاوردند. وقتی از جاسوسی سازمان سیا از شهروندان آمریکایی نوشتم هیچ منبعی را نیاوردم. آیا امروز کسان بسیاری‌اند که به اندازه من تجربه و منابع داشته باشند؟ من خیلی وقت است در این کارم و خیلی‌ها را می‌شناسم».

او در ضمن با اشاره به انتشار مطالب خود در وب‌سایت «ساب‌استک» برای استفاده همگان می‌گوید ۴۷ هزار نفر گزارشش در مورد «نورد استریم» را در همان ۱۰ ساعت اول خوانده‌اند. اما او تاکید کرده که به تنهایی عمل نمی‌کند و برای مطالبش از یک ویراستار و یک مسئول تایید حقایق (فکت‌چکر) استفاده می‌کند که اولی از «لندن ریویو آو بوکز» و دومی از «نیویورکر» آمده است. او ایمیل‌های خود با این دو نفر را به خبرنگار «نیو زورخر زایتونگ» نشان داده تا صحتشان را ثابت کند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: آمريكا سیمور هرش حمله روسيه به اوكراين آمريكا رجب طیب اردوغان تركيه اسراييل رژيم صهيونيستي چین حمله روسيه به اوكراين آمريكا رجب طیب اردوغان تركيه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۰۰۲۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت روزنامه جمهوری اسلامی از مدارا با طالبان بدون خط قرمز/ جازدن سیل به جای دادن حقابه!

به گزارش خبرآنلاین روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت: رواداری برای دولت‌ها یک راهبرد مفید و موثر برای دست‌یابی به موقعیت در سیاست‌های داخلی و خارجی است. اِعمال این راهبرد در زمینه سیاست داخلی هر قدر بیشتر باشد بهتر است ولی در مورد سیاست خارجی اگر مرز مشخصی رعایت نشود، قطعاً زیان‌های فراوانی به همراه خواهد داشت.

از حکمرانان یک نظام سیاسی دینی همچون نظام جمهوری اسلامی انتظار اینست که حداکثر رواداری را در سیاست داخلی اِعمال کنند و به این فرموده پیامبر خدا صلی‌الله علیه وآله پای‌بندی نشان دهند که اگر حاکم در عفو اشتباه کند بهتر است از اینکه در عقوبت کردن گرفتار خطا شود. «...فان الامام لان یخطئ فی العفو خیر له من ان یخطئ فی العقوبه». متاسفانه سیاست داخلی ما بر این توصیه رسول‌الله مبتنی نیست و بعضی از حکمرانان ما تصورشان اینست که با سختگیری و فشار حداکثری در کیفر دادن می‌توانند مردم را به مسیری که می‌خواهند سوق دهند. عجیب است که علیرغم تجربیات متعدد و مستمری که در زمینه کارآمد نبودن سیاست زور و فشار وجود دارد، این دسته از حکمرانان همواره بر استمرار این سیاست شکست‌خورده اصرار می‌ورزند.

عجیب‌تر اینکه همین حضرات که اِعمال فشار حداکثری در سیاست داخلی را می‌پسندند، در زمینه سیاست خارجی به ویژه درباره بعضی کشورها که خطرناک بودنشان برای منطقه و آینده منافع ملی ایران اظهر من‌الشمس است، به رواداری کامل و بدون قید و شرط معتقدند! با اینکه طبق ضرب‌المثل معروف «مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد» حکمرانان ما باید از کسانی که بدترین سابقه تروریستی، تکفیری، بدعهدی و پای‌بند نبودن به قوانین و مقررات بین‌المللی را دارند برحذر باشند، آنها را به راحتی تحمل می‌کنند، تخلفاتشان را نادیده می‌گیرند و امتیازات زیادی در اختیارشان قرار می‌دهند.

امیرخان متقی، وزیر خارجه حکومت خودخوانده طالبان که از سران بدسابقه این گروه تروریستی تکفیری است، اخیراً ضمن انکار حضور داعش در افغانستان گفته است این گروه تحت حمایت سه کشور منطقه قرار دارد و این سه کشور داعش را حمایت می‌کنند و باعث ناامنی منطقه شده‌اند. هرچند امیرخان اسمی از این سه کشور نیاورده ولی آشنایان با تفکر او گفته‌اند منظورش سه کشور تاجیکستان، ایران و پاکستان هستند که طبق ادعای این طالب متوهم، اولی نیروی انسانی داعش را تامین می‌کند، دومی راه عبور را برایشان باز می‌گذارد و سومی بودجه و مراکز برنامه‌ریزی آنها را برعهده دارد.

جالب است که دولتمردان تاجیک و پاکستانی همواره از وجود گروه‌های متعدد تروریستی ازجمله داعش در افغانستان تحت حاکمیت طالبان خبر می‌دهند و این کشور را کانون ناامنی می‌دانند. از طرف دیگر، هر وقت قتل و غارت و جنایتی در افغانستان اتفاق می‌افتد حکومت خودخوانده طالبان آن را به گردن داعش می‌اندازد در حالی که همه می‌دانند طالبان با داعش تقسیم کار کرده و جنایت‌های خود را به گردن داعش می‌اندازد و داعش هم که با طالبان همدست است، این تقسیم کار را پذیرفته و جنایات را گردن می‌گیرد. با اینکه این واقعیت کاملاً قطعی و روشن است، امیرخان متقی با وقاحت تمام ادعا می‌کند داعش در افغانستان حضور ندارد و این سه کشور حامیان داعش هستند.

پاکستان و تاجیکستان در حال تسویه ‌حساب با طالبان هستند و آنچه مایه تاسف است اینست که ایران هنوز به سیاست مدارا با این گروه تروریستی تکفیری ادامه می‌دهد و این گروه علیرغم بدعهدی‌ها و تخلفاتی که از قوانین بین‌المللی دارد دائماً از ایران امتیاز می‌گیرد. در نزدیک سه سالی که طالبان بر افغانستان سلطه دارد هنوز حاضر نشده حقابه ایران از هیرمند را بدهد و اخیراً که سرریز سیل به سیستان رسید، طالبان آن را به عنوان حقابه ایران جا زد! امتیازات سیاسی و تجاری زیادی نیز از ایران می‌گیرد و مهم‌تر اینکه خطر ناامنی در ایران به دلیل ورود عناصر وابسته به طالبان هر روز افزایش می‌یابد ولی حکمرانان ما به هشدارها اعتنا نمی‌کنند. حالا که امیرخان هم ایران را به همکاری با داعش متهم کرده آیا باز هم سیاست مدارا با طالبان جایز است؟ خط قرمز کجاست؟

311311

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901685